Прыватны сектар Аляксея Белага

Шосты паэтычны зборнік Аляксея Белага – гэта падсумаванне найлепшых творчых здабыткаў аўтара за апошнія 11 гадоў. Менавіта столькі мінула пасля выхаду ў свет папярэдняга зборніка вершаў А. Белага “Боскі вецер правінцыі”, калі не лічыць мініятурнай кніжыцы паэзіі “Кветкі ў стагах”, выдадзенай колькі гадоў таму. За гэтыя гады паэт пакінуў шматпавярховік і стала перабраўся жыць у  невялікі дамок у прыватным сектары Баранавіч, што знайшло адлюстраванне як у вершах, так і ў назве новай кнігі Аляксея  Белага.

– Новую кнігу, як і жыццё ў прыватным сектары, трэба заслужыць. У чалавека, які жыве на сваёй зямлі, ва ўласным прыватным сектары, шмат абавязкаў, але і больш прывілеяў. Мая новая кніга – гэта, як заўжды, нешта асабістае, інтымнае, чым мне хочацца падзяліцца з маімі чытачамі, – патлумачыў з’яўленне сваёй новай кнігі Аляксей Белы.

Як і ў папярэдніх зборніках, у “Прыватным сектары” А. Белы расхінае перад чытачамі карціну вобразаў сваёй малой радзімы, дзеліцца ўласнымі перажываннямі і поглядамі на жыццё, каханне, сяброўства, стасункі паміж бацькамі і дзецьмі.

На старонках кнігі можна сустрэць і Белага-лірыка…

Будзе ліст пажаўцелы кружыць,

І шчымліва затоміцца сэрца,

І аднолькава хочацца жыць,

І – памерці.

А можна пазнаць і Белага-гарэзу…

Як добра тут збягаюцца дарогі,

Як мы далёка ад жыццёвай прозы.

Я б адпусціў і вас, і вашы ногі,

Але ж і я таксама нецвярозы!

У новым зборніку ёсць вершы і нават паэмы, прысвечаныя нашым славутым землякам: Адаму Міцкевічу, Тадэвушу Касцюшку, Уладзіславу Галубку, Паўлюку Багрыму, а таксама жывым і ўжо памерлым сябрам і ўсяму таму, што складае прыватны сектар Аляксея Белага.

Прафінансаваць выданне новай кнігі А. Белага дапамог Выдавецкі дом «Інтэкс-прэс». Набыць кнігу можна ў кіёсках “Intex-press”.

                   ***

Такое жыццё

Мы крыху пабадзяліся па свеце,

Хоць часта абміналі гарады,

Мы бачылі, як сонца ноччу свеціць

І як дэльфін выскоквае з вады.

Мы не належым да праўладных пулаў,

Але, паспешліва адбыўшы школу,

Пакаштавалі сіняе акулы

І мяса экзатычнае жывёлы.

Нас не палохалі крутыя хвалі,

Мы часцяком па спірт хадзілі ў краму.

Мы тыднямі ў моры штармавалі

(Бывала, і на беразе таксама.)

Мы марылі тады аб вечным леце,

Да гэтага нас Поўнач прывучыла.

Мы ўдосталь пабадзяліся па свеце,

І на працяг вандровак маем сілы.

                         ***
Мары ля мора

Сцішэла лёсу плынная рака,

I так душа шчымліва забалела:

Чаму я не служыцель маяка

На выспе з адмысловай назвай Эланд?

Сівела б ад марское солі скронь,

I я, спазнаўшы мітуслівай славы,

Запальваў бы для караблёў агонь,

Хадзіў да арнітолагаў на каву.

Я жыў бы лёгка, без сардэчных мук,

Хоць і без асаблівай весялосці.

I коцікаў марскіх карміў бы з рук,

I запрашаў цябе на святы ў госці.

                       ***
У роднай вёсцы на Вялікдзень

Побач з роднай вёскай, ля вады,

Там, дзе ў ясны дзень блукае рэха,

Праўнукі крычаць на ўсе клады:

“Дзед і баба, мы да вас прыехалі!”

Слёзы зноў праб’юцца з-пад павек,

І стрымаць іх ты не знойдзеш сілы.

Нас пятнаццаць, можа, чалавек

Стала каля продкавых магілаў.

…Велікоднага пачатак дня,

Матылёк над першай кветкай б’ецца.

Помнікі цалуе малышня

І смяецца.

                         ***
Вып’еш проста з бутэлькі віно,

Да парога правёўшы знаёмых,

I завесіш нарэшце акно.

Сёння – дома!

Сёння будуць шчаслівымі сны,

Бы ў Вялікдзень над плошчаю звоны.

А пакуль з адчуваннем віны

Адстаўляеш фатэль ад сцяны,

Каб дайсці да іконы.

                          ***

Хочацца язміну і вясны,

3 траваў лугавых глядзець на зоркі.

Галасы бацькоў яшчэ чутны,

Сніцца, быццам ходзяць панадворку.

Што нам за Радзіму даражэй?

Тут жывём і не мяняем звычак.

Галасы бацькоў ужо бліжэй,

Хоць нікуды нас яны не клічуць.